Rozdział 6

NASTĘPNEGO DNIA

PIOTR

 Wróciłem do domu po nieprzespanych 24 h. Martyna czekała na mnie z obiadem. Gdy tylko przyszedłem przywitała mnie namiętnym pocałunkiem. 

-Jeśli tak będziesz mnie zawsze witać, to mogę częściej chodzić na 24 h dyżur-stwierdziłem po zjedzeniu obiadu. 

-Nie przyzwyczajaj się-usiadła mi na kolanach.-Nawet nie wiesz jak się cieszę, że jedziemy w góry. Dawno nie byłam w Zakopanem.-pocałowała mnie, a ja ją przytuliłem i pocałowałem w czoło.

-To ja się cieszę, że Ty się cieszysz. Każda chwila spędzona z tak wspaniałą osobą jak Ty jest dla mnie bezcenna. 

 Martynę coś gryzło. Było to po niej widać. A co do Renaty: owszem, byłem kiedyś w niej do szaleństwa zakochany. Nawet jej się oświadczyłem, ale ona odrzuciła moje oświadczyny. Ponad rok leczyłem się z niej. Dlatego byłem taki dla kobiet. Ale gdy zobaczyłem wtedy Martynę pod klubem to moje serce zaczęło mocniej bić. Było to ponad prawie rok temu, a od  prawie 7 miesięcy jesteśmy razem. To co czuję do Martyny jest silniejsze niż to co łączyło mnie z Renatą. Więc nie wierzę, że mogłem zdradzić ją z Renatą.  Do Renaty nic nie czuję. Martyna jest kobietą, z którą chcę spędzić resztę moje życia. Nawet nie zauważyłem kiedy Martyna zeszła z moich kolan i usiadła na fotelu. 

-Kim jest dla Ciebie Renata?-zapytała. 

Czyżby się czegoś domyślała?

Podszedłem do jej fotela i przed nim kucnąłem. 

-Teraz nikim...-spojrzałem w jej czekoladowe oczy w tej chwili pełne łez.

-Byliście przecież razem...

-Właśnie. Byliśmy. Teraz jest z Tobą, a nie z nią. Jakoś jej tu nie widzę-zacząłem się rozglądać. Martyna zaczęła się śmiać, bo zrobiłem głupią minę, żeby ją rozbawić.-Proszę, nie płacz-otarłem łzę z jej policzka.-Nie lubię patrzeć jak płaczesz. A Warszawa jest tak duże, że istnieje duże prawdopodobieństwo, że ją kiedyś spotkamy. 

-To łzy szczęścia, Piotruś-uśmiechnęła się. 

-Czyli się na mnie nie gniewasz?

-Jak mogłabym się gniewać na mojego ukochanego? Mogłabym zaryzykować stwierdzenie: narzeczonego,ale nie jesteśmy zaręczeni-posmutniała. Widziałem w jej oczach, że chciałaby być moją narzeczoną. 

-Kochanie, w odpowiednim momencie Ci się oświadczę. Oto się nie martw-pocałowałem ją czule i jednocześnie delikatnie. -Idziemy spać?

-Za godzinę zaczynam dyżur. Idę się przebrać-pocałowała mnie w policzek i wyszła z pokoju. 

TYDZIEŃ PÓŹNIEJ

MARTYNA

Jesteśmy w drodze  do Zakopanego na 5 dni! Cieszę się, że wszystko sobie wyjaśniliśmy w związku z Renatą. W związku dla mnie najważniejsza jest szczerość i zaufanie oraz miłość. Gdy ktoś raz straci je to potem trudno mu je odzyskać.  Może mi się oświadczy...? 

Po dotarciu do hotelu zjedliśmy obiad w naszym pokoju. 

-Idziemy na spacer?-zapytał.

-Nie-zbliżyłam się do niego i położyłam dłoń na jego klatce piersiowej i  się zawadiacko uśmiechnęłam. 

-To co chcesz robić?-pocałował mnie i zaniósł do sypialni. 

_______________________________________

Oto pierwsza część rozdziału 6. Jest on długi, dlatego go podzieliłam na kilka części. Może 2/3.  w tej części prawie nic się nie dzieje ;/ za to w kolejnej będzie trochę więcej romantyzmu.. i nie tylko :P jutro postaram się dodać kolejną część, ale nic nie obiecuję, bo mam ognisko klasowe ;)